پیش بینی درآمد 20 میلیارد دلاری راه آهن رشت آستارا

به گزارش ای بی اس نیوز، راه آهن رشت – آستارا که قرار است با همکاری روسیه و آذربایجان برای تامین مالی این پروژه ساخته شود، یکی از پروژه های مهم ریلی ایران است که با توجه به موقعیت مهمی که در جنوب به شمال دارد. کریدور از ابتدای دولت سیزدهم در اولویت برنامه ها قرار گرفت و وزارت راه و شهرسازی قرار گرفت و تلاش های مستمر و بسیاری از جلسات و مذاکرات بین المللی در نهایت به نتیجه رسید و قرار است امروز باشد. تفاهم نامه ایران و روسیه برای ساخت این خط آهن امضا شود

توسعه و پیشرفت یک کشور بدون شبکه حمل و نقل سریع و کارآمد امکان پذیر نیست. جمهوری اسلامی از دریای خزر تا خلیج فارس دارای موقعیت‌های منحصربه‌فرد جغرافیایی و ژئوپلیتیکی است و همین موقعیت خاص دلیل گسترش همکاری‌های ریلی ایران و کشورهای اطراف است.

با توجه به تاکید رهبری مبنی بر توجه به “اقتصاد دریا” در جنوب و شمال و همچنین توسعه حمل و نقل دریایی در اسناد بالادستی و اینکه دریای خزر دومین قطب اقتصادی کشور پس از خلیج فارس است، لازم است ایران سهم بیشتری در ترانزیت و تجارت در کریدور شمال به جنوب داشته باشد.

جمهوری اسلامی ایران در کنار روسیه مهمترین کشور حاشیه دریای خزر است و افزایش تجارت در دریای خزر و اتصال شمال کشور به خلیج فارس از طریق ریلی و جاده ای راهبرد راهبردی دولت است. . خط مشی.

ظرفیت ها و فرصت های کریدور شمال-جنوب

کریدور شمال – جنوب پلی است که کشورهای اروپایی را به اقیانوس هند و خلیج فارس متصل می کند. در این کریدور ارتباط کشورهای اروپای شمالی، اسکاندیناوی و روسیه از طریق ایران با کشورهای حوزه خلیج فارس، اقیانوس هند و آسیای جنوب شرقی برقرار می شود.

شبکه 7200 کیلومتری بزرگراه ها، مسیرهای دریایی و راه آهن، کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب را به کوتاه ترین مسیر ارتباطی (حدود 35-37 روز) بین روسیه و هند تبدیل کرده است. کریدور شمال-جنوب به هند دسترسی مستقیم بیشتری به آسیای مرکزی و روسیه می دهد و در عین حال به ایران اجازه می دهد تا به یک مرکز ترانزیت منطقه ای تبدیل شود. همچنین می تواند رقیب جدی کانال سوئز در تجارت شرق و غرب باشد.

هزینه حمل کالاهای ترانزیتی از این مسیر 30 درصد ارزانتر از سایر مسیرهای منطقه است و زمان حمل کالا از هند به روسیه از طریق کانال سوئز به نصف کاهش می یابد.

کریدور شمال-جنوب که پیش از جنگ در اروپای شرقی و ناامنی بنادر روسیه در دریای سیاه علاقه مند بود، با بحران انرژی و بحران غلات ناشی از جنگ در اوکراین، اهمیت ژئواستراتژیک خود را بیشتر نمایان کرد. به طور کلی کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی با کمبود فضا در توسعه روابط تجاری بین خود مواجه هستند و هر فرصتی برای توسعه روابط تجاری بین آنها به ویژه در زمینه حمل و نقل باید مورد استقبال این کشورها قرار گیرد. کشورها.

کریدور حمل و نقل شمال-جنوب یکی از مهم ترین بزرگراه های ارتباطی در نیمکره شرقی است و یکی از 10 کریدور ریلی و ترانزیتی ترکیبی است که در نشست کشورهای عضو اتحادیه اروپا در هلسینکی در سال 1992 تعریف شد که بزرگراه شماره 9 ترانزیتی است. بین سه کشور ایران، روسیه و هند. تصویب شد. قرارداد کریدور در سپتامبر 2000 بین این سه کشور به عنوان بنیانگذاران کریدور شمال-جنوب در سن پترزبورگ امضا شد. سپس با پذیرش 11 کشور دیگر از جمله جمهوری آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکیه، اوکراین، بلاروس، عمان، سوریه و بلغارستان، مسیر جایگزین و قابل اعتمادی را ثابت کرد.

مزایای کریدور برای ایران

با توجه به اینکه برخی از همسایگان مانند قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و افغانستان تا حدودی محصور در خشکی هستند، باید کالاهای خود را از طریق ایران حمل و نقل کنند تا به دریا برسند و از این منظر سود برای کریدورهای ایران از جمله کریدور شمال-جنوب است. خیلی مهم. این کریدور همچنین می تواند دیپلماسی سیاسی-اقتصادی ایران در قفقاز را فعال تر کرده و نقش آفرینی کند.

علاوه بر توسعه ترانزیت بین المللی و استفاده از ظرفیت های سرزمینی، تحقق کریدور شمال-جنوب منبع درآمد پایدار برای ایران است. پیش بینی می شود با عملیاتی شدن کریدور شمال-جنوب، ایران بتواند سالانه حدود 20 میلیارد دلار از این مسیر ترانزیتی درآمد داشته باشد که تا حدودی از وابستگی کشور به درآمدهای نفتی بکاهد.

ظرفیت ترانزیتی کریدور شمال – جنوب 30 میلیون تن در سال است که در حال حاضر ایران از دو میلیون تن از این ظرفیت استفاده می کند. اگر ایران به هدف خود مبنی بر تبدیل شدن به هاب منطقه ای دست یابد، نیازی به فروش نفت خام و مواد معدنی نخواهد داشت و منافع حاصل از ترانزیت و گردشگری، کشور را از فروش نفت خام و مواد معدنی بی نیاز می کند.

از این کریدور حدود 250 میلیارد دلار محصولات هندی، چینی و آسیای شرقی به اروپا سرازیر خواهد شد. پیش بینی می شود سهم ایران در ترانزیت کالا حدود 4 درصد و تولید حدود 15 درصد باشد. تکمیل و راه اندازی این پروژه بزرگ بین المللی، جایگاه ایران را در اقتصاد بین الملل از صادرات «مواد خام» به جایگاه «ترانزیت» تغییر خواهد داد.

بیشتر بدانید

اسناد اجرایی آغاز پروژه راه آهن رشت – آستارا نهایی شد

رشت – آستارا 3 سال دیگر به پایان می رسد

مشخصات راه آهن رشت آستارا

راه آهن رشت – آستارا در دو قسمت به طول 162.5 کیلومتر و شامل 9 ایستگاه صومعه سرا، ماسال، رضوانشهر، پره سر، اسلام، لیسار، حوائق، لوندویل و آستارا طراحی شده است. تکمیل راه آهن رشت – آستارا به تکمیل کریدور بین المللی راه آهن (NOSTRAC) منتهی می شود و راه آهن ایران را به راه آهن قفقاز، روسیه، اسکاندیناوی و شمال اروپا متصل می کند.

از سوی دیگر، تکمیل این راه آهن مزایایی چون تسهیل تجارت از مبدا و مقصد بندر هلسینکی فنلاند، هامبورگ آلمان، باتومی گرجستان با بنادر جنوبی ایران، دهلی در هند، کراچی را به همراه دارد. در پاکستان و بانکوک در تایلند. راه اندازی این خط ریلی می تواند با تسهیل در تردد گردشگران خارجی و داخلی منجر به توسعه گردشگری کشور شود.

به طور کلی حمل و نقل ریلی به عنوان حمل و نقل دوستدار محیط زیست شناخته می شود و احداث راه آهن رشت – آستارا در غرب استان گیلان در توسعه استان و کاهش تصادفات نقش دارد. از طرفی این پروژه در کاهش اثرات زیست محیطی و جلوگیری از رشد بی رویه شهرک های حاشیه جاده نیز موثر است.

ظرفیت حمل این خط آهن در سال اول بهره برداری 10 میلیون تن برآورد شده است که در حال حاضر 9.6 میلیون تن تقاضا دارد. همچنین راه آهن رشت – آستارا در بیستمین سال بهره برداری ظرفیت جابجایی حدود 990 هزار مسافر را خواهد داشت.

برای ساخت این پروژه ریلی، ساخت 63 پل به طول حداکثر 40 کیلومتر و یک تونل پیش بینی شده است. عملیات زیرسازی 10 کیلومتر اول مسیر دو خطه در قالب راه آهن قزوین – رشت – بندر کاسپین در مراحل پایانی و آماده ریل گذاری است. راه آهن رشت – آستارا به بیش از ۲۱ هزار تن ریل نیاز دارد. این پروژه راه آهن شامل یک ایستگاه درجه 1 (آستارا)، سه ایستگاه درجه 2 (سومه سرا، اسلام تالش و لوندویل) و پنج ایستگاه درجه 3 (ریضوانشهر – پونل، ماسال، پره سر، حوائق و لیسار) است.

کاهش مسیر ترانزیتی کشورهای اروپایی

مسیر ریلی رشت – آستارا می تواند مدت زمان حمل بار از مبدا و مقصد فنلاند به مبدأ یا مقصد ایران را در مسیر ترکیبی ریلی – دریایی به ۱۲ روز کاهش دهد در حالی که حمل بار در این مسیر ۳۳ روز زمان نیاز دارد. همچنین مسیر فنلاند به پاکستان را به 18 روز و مسیر فنلاند به هند را به 20 روز کاهش می دهد. حمل کالا از فنلاند به تایلند و بالعکس از طریق ناوگان دریایی ۴۵ روز طول می کشد، ضمن اینکه با تکمیل راه آهن رشت – آستارا، این مسیر دریایی – ریلی به ۲۱ روز کاهش می یابد.

خط ریلی رشت – آستارا به عنوان حلقه نهایی کریدور شمال – جنوب محسوب می شود، این کریدور همچنین به عنوان پل اتصال کشورهای اروپایی به اقیانوس هند و خلیج فارس و ارتباط بین کشورهای جنوب اروپا محسوب می شود. اسکاندیناوی و روسیه از طریق ایران به همراه کشورهای خلیج فارس، حوزه اقیانوس هند و جنوب شرق آسیا را تامین خواهد کرد.

تکمیل کریدور شمال-جنوب فرصت بی نظیری برای جذب بیشترین حجم محموله های روسیه و عبور آن از ایران فراهم می کند که با افزایش درآمد ترانزیت بر رشد شاخص های اقتصادی کشور تاثیرگذار است.

انتهای پیام