برنامه «کار در ایران» با وام و بدهی!

محمدتقی علی حسینی او زمانی به کار ایران در آلمان دلبسته بود. یکی از معدود کشورهایی که این موزه در آن فعالیت می کند. او در بازگشت به ایران در حدود سال 1380 طرح موزه کار را به وزیر کار وقت ارائه کرد، وزیر کار تغییر کرد و این طرح تا سال 1398 باقی ماند تا اینکه موزه کار با پیشنهاد اختصاص یکی از «سوله‌های پارس الکتریک» راه‌اندازی شد. در جاده کرج حسینی می گوید: راه زیادی بود و هزینه زیادی حدود 20 میلیارد تومان صرف شد تا این سوله به موزه تبدیل شود گاهی وزیر کار با شهرداری وارد مذاکره می شود تا یکی از آثار تاریخی را وقف کند ساختمان های شهر تهران به موزه کارگری. هم اکنون این موزه در ساختمانی که زمانی بنیاد امیرکبیر بوده و توسط خانواده دکتر حبیبی اداره می شد، راه اندازی شده است.

خانه باغی در ضلع شرقی بزرگراه صیاد شیرازی تهران در خیابان ژادردار که متعلق به مالک «مبلمان دادگ» بوده و شهرداری آن را در سال 1384 از ورثه خریداری کرده و متعلق به بنیاد امیر کبیر و دکتر دکتر است. خانواده حبیبی مدتی است و اکنون موزه کار شده است.

محمدتقی علی حسینی – مدیر موزه کار وی تاریخچه شکل گیری خود را اینگونه برای ای بی اس نیوز تعریف می کند: ایجاد موزه ملی کار مدت ها در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مطرح بود، اما هرگز اجرایی نشد تا اینکه سرانجام با موافقت آقای شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و امور اجتماعی وقت – مقرر شد روند اجرایی آن آغاز شود. بعداً این موضوع در جلسات متعددی با وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از جمله اداره کل موزه ها مطرح شد.

وی ادامه می دهد: برای نصب موزه اثر مشکل فضا داشتیم. مجبور شدند در جاده مخصوص کرج، در آشیانه پارس الکتریک، اتاقی را به موزه کارگری اختصاص دهند، اما به دلیل مسافت و هزینه تخمینی 20 تا 25 میلیارد تومانی برای توسعه این فضا و از سوی دیگر. زمان زیادی برای آماده سازی صرف شد که تنها زمانی به نتیجه رسید که وزیر سابق تعاون، کار و حفاظت اجتماعی با شهردار تهران برای اختصاص فضایی در داخل شهر تهران در محل کار موزه دیدار کرد.

حسینی به ساختمانی که اکنون در اختیار موزه کار است اشاره می کند و می گوید: خانواده دکتر حبیبی تا سال 1400 در این ساختمان بنیاد امیرکبیر را اداره می کردند که به تجریش نقل مکان کردند و ساختمانی که بخشی از آن بود. شهرداری. اموال، به موزه کار واگذار شد. این ملک مسکونی در سال 1384 توسط شهرداری از وارث آن که شخصی به نام «میرشکار» بود خریداری شد. این ساختمان متعلق به صاحب مبل زاغده بود. ملک شخصی و باغ خانه بوده و توسط آقای لرزاده معمار معروف ایران در دوره پهلوی ساخته شده است. به همین دلیل است که فضای داخلی و باغ آن برای مردم جذاب است و درهای موزه باز است و اهالی به ویژه زنان در فضای آن زیاد رفت و آمد می کنند. .

مدیر موزه کار ادامه می دهد: این بنا که در اردیبهشت ماه سال 1400 به موزه کار تحویل داده شد، به دلیل رطوبت زیاد، بازسازی و مرمت آن زمان زیادی می برد و مرمت آن حدود 300 میلیون تومان هزینه دارد. ساختمان.

حسینی درباره بودجه موزه می گوید: موزه کار زیر نظر وزارت کار است و توسط هیئت مدیره ای اداره می شود که شامل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. ، اما ردیف بودجه خاصی ندارد. برای شروع آن حدود 310 میلیون تومان از سوی «شستا» (شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی) کمک شد که البته قرار بود کمک بیشتری شود. حدود 100 میلیون دیگر نیز با پیشنهاد صندوق بازنشستگی توسط پتروشیمی جم کمک شد. حدود 200 میلیون از سوی وزارت تعاون کمک مالی شد. از آن به بعد قرار بود وزارت تعاون از ما حمایت کند اما برای راه اندازی این موزه مجبور شدیم وام بگیریم و بعدها که وزارت تعاون به ما کمک کرد توانستیم وام خود را پرداخت کنیم.

مدیر موزه کار می افزاید: این موزه در حال حاضر حدود 400 تا 500 میلیون تومان بدهکار است. تاکنون تلاش کرده ایم این موزه را ارزان راه اندازی کنیم. اگر قرار بود موزه ای در این سطح ایجاد شود چندین میلیارد هزینه داشت اما ما موزه کار را در تهران با حداقل شرایط و هزینه ایجاد کردیم.

به گزارش ای بی اس نیوز، هدف موزه کار توسعه فرهنگ کارگری و نشان دادن تاثیر مشاغل در زندگی ایرانی است و جامعه هدف آن عمدتا دانشجویان، دانشجویان، کارورزان، نوجوانان و جوانان و صنعتگران و کشور هستند. نخبه. در موزه ابزار و ادوات کار و حرفه ایرانی که برخی از آنها برای اولین بار در جغرافیای ایران وارد شده و مورد استفاده قرار گرفته است به نمایش گذاشته شده است.

بر روی دیوارها تصاویری از صنایع دستی و مشاغل باستانی ایران را می بینید که برخی از آنها امروزه دیگر شغل محسوب نمی شوند، مثلاً خیمه شب بازی یا آب فروش دوره گرد. حسینی می‌گوید این عکس‌ها را از عکاسخانه سابق تهامی در میدان بهارستان تهران، روبروی مجلس خریده و همراه با کتاب‌ها و سایر اقلامی که در آلمان خریده یا در ایران پیدا کرده، در آن موزه به نمایش گذاشته است.

برای حضور بازدیدکننده در فضای واقعی، آتلیه عکاسی، معدن، کارگاه لوله کشی، آهنگری و نجاری نیز ایجاد شده است. در گوشه موزه مردی پنبه می چرخد ​​تا زندگی ایرانی را برای بازدیدکنندگان به ارمغان بیاورد.

در این زمینه ببینید:

موزه ای جدید در تهران

در قسمتی دیگر از موزه اسناد و کتب مهم و ارزشمند مرتبط با موضوع کار و مقررات آن در دسترس عموم به نمایش گذاشته شده است. از جمله بروشورهای آموزش فنی و حرفه ای قبل از انقلاب، آیین نامه کار سال های 1328 و 1337، پیش نویس قانون کار تدوین شده در اوایل انقلاب، کتاب های آموزش مکانیک به تاریخ 1316 و کتاب های آموزش نجاری به تاریخ 1907 یا نمونه هایی از گواهی کار و پایان نامه های مرتبط را می توان در زمینه اشتغال و امور اجتماعی و شبیه سازی اولین منشور و قانون کار در عصر هخامنشیان مشاهده کرد.

حسینی می گوید: بازدیدکنندگان در بدو ورود به موزه با مقررات کار، تاریخچه وزارت و وزرای کار ایران از سال 1325 تا کنون آشنا می شوند. سعی شده در جمع آوری و نمایش مطالب بی طرفانه و از نظر تاریخی متمرکز باشد.

مدیر کار موزه به ابزارهای بدون ویترین در قسمت دیگری از ساختمان موزه اشاره می کند و می گوید: باید برای آنها ویترین بسازیم، اگر پول باشد ویترین های این اداره ساخته می شود. ما باید این اقلام را در قالب استاندارد موزه نمایش دهیم. البته وزارت تعاون، کار و امور اجتماعی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و شهرداری تهران برای راه اندازی این موزه کمک کرده اند، اما همچنان تا تکمیل نهایی موزه نیازمند حمایت های بیشتر هستیم.

موزه کار اگرچه هنوز به طور رسمی افتتاح نشده است، اما بازدید از آن برای عموم آزاد است و ورودیه آن 20 هزار تومان است، نصف قیمت برای بازدیدکنندگان زیر 12 سال.

انتهای پیام