نیما یار کارگردان مجموعه مستند «ایلستان» چندی پیش چندین قسمت از این سریال از پلتفرم یوتیوب پخش شد که وی در گفتگو با خبرنگار ایلانا درباره علت پخش این سریال از این بستر توضیح داد: سریال «ایلستان» همچنان در حال پخش است.تحقق. «ایلستان» 60 قسمت است و در حال حاضر فقط چند سکانس ویرایش شده در یوتیوب آپلود کرده ایم. این سریال علاوه بر نسخه سری، نسخه سینمایی نیز دارد که در نظر داریم آن را اکران و در جشنواره های خارجی شرکت کنیم.
یار خاطرنشان کرد: یوتیوب قابلیت بسیار خوبی دارد و در آنجا می توانیم نظرات مخاطبان را ببینیم. در واقع این بستر ارتباط مستقیمی بین فیلمساز و مخاطب ایجاد می کند و راه آسانی برای مشاهده مستقیم نظرات ایجاد می کند. متأسفانه سیستم های توزیع ما کار را به قدری سخت می کند که اگر می خواهید کاری که تولید کرده اید را توزیع کنید باید هزینه و زمان زیادی را صرف کنید. سیستم های توزیع ما در دست افراد شایسته ای است که عموماً تولیدکنندگان آثار را گمراه می کنند. البته در مورد «ایلستان» قصد داریم از همه امکانات پخش استفاده کنیم و پس از آماده سازی همه جانبه، این مستند روی سکوها و جشنواره ها پخش خواهد شد. در واقع سعی داریم چندین نسخه از «ایلستان» را که برای بسترهای پخش مختلف اقتباس شده است به نمایش بگذاریم.
این کارگردان درباره ساختار سریال «ایلستان» گفت: این سریال در چند فصل ساخته می شود و هر فصل 10 قسمت دارد. هر فصل «ایلستان» به یک خانواده می پردازد و عنوان هر فصل را بعد از نام مادر آن خانواده در نظر گرفتیم. به همین دلیل همانطور که می بینید فصل اول «جهان رخ» نام دارد که در فیلم مادر خانواده قشقایی است و بیشتر به رفتار و عملکرد این زن می پردازیم.
وی افزود: تاکنون فیلم ها و سریال های زیادی درباره زندگی عشایری ساخته شده است و یکی از پرسابقه ترین مستندهای ساخته شده در کشورمان توسط گروه ماریان کوپر تولید شد که به زندگی عشایر می پرداخت. تفاوت سریال «ایلستان» با دیگر آثار مشابه در این است که این فیلم نگاه متفاوتی دارد و نگاه مردم شناسی به عشایر ندارد. در این مستند رفتار ساده و روزمره عشایر را دنبال می کنیم و بدون اینکه بخواهیم اطلاعات دقیقی از زندگی آنها در اختیار مخاطب قرار دهیم، به سادگی رفتارهای روزمره این افراد را رصد می کنیم.
یار دلیل قرار دادن زنان عشایری را در فصل های مختلف این مجموعه بیان کرد: تاکنون در مورد زندگی عشایر تحقیق کرده و در قسمت های مختلف فیلمبرداری کرده ایم. آنچه من دیدم نشان می دهد که مسئولیت زنان عشایر بسیار بیشتر از مردان است و تأثیر بار سنگین مسئولیت این زنان در فرسایش ظاهر آنها دیده می شود. در واقع زنان در زندگی عشایری وظایف و مسئولیت های بیشتری نسبت به مردان دارند و به همین دلیل فرسودگی در بین آنها بیشتر به چشم می خورد. نقش زنان در این سبک زندگی برای ما پر رنگتر بود. زنان خانواده های عشایری علاوه بر مسئولیت های زنانه و مادری، کارهای سنگینی را نیز انجام می دهند که بیشتر مناسب مردان است و این وضعیت به آنها شخصیت خاصی می بخشد.
وی افزود: تاکنون با عشایر قشقایی برخورد کرده ایم اما طبق برنامه ریزی هایمان به جاهای دیگر هم خواهیم رفت. در این مدت افراد مختلفی مانند سنگسری ها و شاهسون ها با ما تماس گرفته اند و به زودی دوربین خود را به محل زندگی این افراد خواهیم برد.
این کارگردان درباره ثبت سبک زندگی عشایری گفت: این سبک زندگی پیش از این توسط فیلمسازان دیگر با رویکرد مستند قوم نگاری ثبت شده است، اما به جریان زندگی عشایر و جزئیات آن و دستاوردهایی که زندگی مشترک با آن می پردازد توجهی نشده است. طبیعت می تواند داشته باشد. مثلا سیاه چادر یکی از دستاوردهای خوب زندگی عشایری است، در خانه های عشایری همه چیز از طبیعت گرفته می شود و به طبیعت برمی گردد و این خانه کمترین آسیب را به زمین می زند; حتی اگر امروز اینطور زندگی کردن امکان پذیر نباشد، می توانیم برای زندگی خود از آن لذت ببریم. صنایع دستی، پوشاک عشایری نیز از دیگر دستاوردهای این زندگی است که چندان به آن توجه نمی کنیم. اگرچه نمی توان زندگی عشایری را حفظ کرد، اما می توانیم بسیاری از آداب و رسوم این مردم را حفظ کنیم.
یار درباره ساختار متفاوت این مجموعه و نبود راوی در کار بیان کرد: این ساختار با سرعت آرامی که داشت برای ما ریسک داشت اما آگاهانه این ریسک را پذیرفتیم و سعی کردیم از مستندسازی متعارف فاصله بگیریم. مستندها عمدتاً سعی در اطلاع رسانی به مخاطبان خود دارند، اما هدف این مجموعه همراهی با زندگی عشایر است. در این مجموعه عموم مردم می توانند صبحانه عشایر را ببینند. مطمئناً امکان زندگی با عشایر در دل طبیعت برای یک شهروند وجود ندارد، اما ما سعی کردیم با پیگیری لحظه به لحظه زندگی خانواده در مرکز مستند و انتقال تجربه زندگی و زندگی، اتفاقی نو خلق کنیم. زندگی با عشایر برای عموم
وی افزود: شاید تحمل این ساختار برای مخاطب پرمشغله امروزی که مطالب خود را از فضای مجازی تحویل می دهد و ذهنشان پرش است سخت باشد، زیرا فضای مجازی یک ریتم پرفضا است و «ایلستان» این ریتم را ندارد. و سرعت بالا با این حال سعی کردیم این ریسک را بپذیریم و مستندی با این رویکرد بسازیم. البته من بر این عقیده هستم که می توان مخاطبان بیشتری را به نسخه سینمایی این مجموعه جذب کرد، زیرا فردی که بلیت خریده و می خواهد این مستند را ببیند حوصله بیشتری دارد. اولین قسمت های «ایلستان» با هدف حفظ نظرات و نظرات در ادامه تولید این مجموعه در فضای مجازی پخش شد.
