انتخاب سخت یکی از چالش های انتصاب رئیس سازمان غذا و دارو در آقایان است

سالم خبر: یک ماه و نیم از رای اعتماد مجلس نمایندگان به دولت دکتر البادزیکیان و وزیر بهداشت جناب آقای دکتر الظفرکندی و با وجود اهمیت غذا و دارو می گذرد. بخش، همچنان ادامه دارد و نتیجه نهایی در خصوص انتخاب و انتصاب رئیس این سازمان به دست نیامده است. اگرچه، به عنوان مثال اتاق عمل، در اینجا می‌توان به این نکته اشاره کرد که «ریسک سریع و حساب شده اغلب بهتر از قطعیت آهسته است»، به نظر می‌رسد طولانی شدن این انتخاب نه تنها باعث خستگی و استرس برای مدیران و کارشناسان موجود می‌شود. اما همچنین موجی از ناامیدی در میان حامیان دولت جدید.

دلایل این تاخیر را در شرایط محیطی و در شرایط اداری جناب وزیر می توان جست. در اینجا به برخی از این دلایل از دیدگاه نویسنده اشاره می شود:

1. 1. از سال 1395 که وزیر بهداشت وقت با هدف تخریب مدیران قبلی و عدم ارتقای نظام سلامت، اتهامات واهی را مبنی بر فساد در حوزه دارو و درمان مطرح کرد، از نهادهای بازرسی، امنیتی و نظارتی خواست تا رفع کنند. مسائل مربوط به مدیریت فنی، اقتصادی و دارویی در حوزه دارو و کمک های غذایی درخواستی و محدود به اعتماد عمومی به سازمان غذا و دارو نیست.

   ارتباط مردم و مسئولان را از بین برد، اما به تدریج دامنه مداخله موسسات غیرتخصصی دارویی در این سازمان را افزایش داد به طوری که امروزه آثار این نهادها در فنی ترین مسائل نظارتی در سازمان دیده می شود. جهان سازمان. طبیعی است که وقتی نقش نهادهای سیاسی در حوزه پزشکی پررنگ می شود، گروه های فشار نیز برای بکارگیری یا عدم بکارگیری افراد فعال می شوند و طبیعی است که تایید صلاحیت ها برای اکثر کاندیداها دچار نوسان و تاخیر شود.

   2. به نظر می رسد وزیر با توجه به حواشی ناشی از مواضع سیاسی و اجتماعی وی در زمان رای اعتماد، وسواس زیادی در تصمیم گیری دارد و ترجیح می دهد مدیری را با کمترین حاشیه و حداکثر بازدهی و امکان انتخاب کند. اعتراض سیاستمدارانی که به او و رئیس جمهور به ویژه در مجلس رئیس جمهور انجام می دهند. نکته اینجاست که افراد شایستگی، مؤثر و توانمند در این زمینه معمولاً یا در دولت‌های گذشته به حاشیه رانده می‌شوند یا به کارهایی می‌پردازند که خود یا دیگران مانع ورود آنها به دولت می‌شوند. خنثی ها اغلب به دلیل عدم تجربه، توانایی یا عدم حمایت سیاسی مورد تایید قرار نمی گیرند.

   3.

   آقای دکتر الظفرکندی با وجود اینکه دکتر هستند و سابقه مدیریت دانشگاه دارند، برخلاف وزرای قبلی بهداشت (که رئیس جمهور که پزشک نبود، نظرات کارشناسان وزیر بهداشت را اطاعت می کرد) با رئیس جمهور هم سطح است و مدیر نظام سلامت است و اگر در هیچ جای دیگری در این زمینه شاکی نباشد، شاکی است. نظر دارد بنابراین متقاعد کردن ایشان برای انتخاب فرد خاصی و بعداً در هر صورت کار آسانی نخواهد بود و حتی لابی نظام سلامت که از طریق شخص وزیر به نتیجه نمی رسد سعی می کند با آقای رئیس جمهور موافق باشد. ، که خود نظام سلامت است.

   4. شبکه گسترده ارتباطی دکتر ظفر قندی در زمان ریاست دانشگاه و نظام پزشکی، دسترسی افراد زیادی را از بخش های مختلف نظام سلامت تسهیل می کند. طبیعی است که منافع یک دوست خاص وزیر که صاحب یک شرکت وارداتی برند معتبر است، با منافع دوست دیگری که عمدتاً یک شرکت دانش مواد اولیه تولید می کند، با منافع یک حزب سیاسی همپوشانی داشته باشد. متحدی که به دنبال

   تقویت نقش انجمن صنعت داروسازی یا داروساز ارشد اتاق بازرگانی تهران که از بزرگان نظام دارویی است، سازگار نیست و می توانند مشاوره بدهند.
   دلسوزانه اما متناقض، تصمیم گیری را برای وزیر سخت می کند.

   5. تحصیلات و تجربه تخصصی جراح (جراح) در زمینه نظام نظارتی و زنجیره تامین غذا و دارو محدود است، طبق منطق خود مجبور به اعتماد به گروهی از متخصصان می شوند. اگر فرض کنیم که کمیته انتصاب وی این نقش و مسئولیت را داشته باشد، تنها عضو دارویی این کمیته برای مدت کوتاهی در سال 1395 رئیس سازمان غذا و دارو بوده است و در بهترین حالت هدایت و دانش وی بر عهده مدیران است. برای این دوره که عملکرد آن مورد تایید جامعه دارویی قرار نگرفته است. بنابراین به نظر می رسد این روش از ترکیب و انتخاب مجموعه تکالیف نیز در چالش انتخاب موثر باشد.

در چنین شرایطی پیشنهاد می شود وزیر بهداشت به علم مدیریت اعتماد کند و از روش MCDM برای تصمیم گیری استفاده کند. به این ترتیب کمیته انتصابات با تغییراتی در ترکیب افراد به سرعت تکمیل می شود (افزودن چند نفر از کارشناسان نظام دارویی-

که می توانند همان اعضای شورای سیاستگذاری سازمان غذا و دارو باشند، طبق نظر وزیر، بر اساس اساسنامه پیشنهادی علاوه بر کارشناس منابع انسانی، این کمیته در ابتدای سال جاری تشکیل شد. شاخص های مورد نیاز و وزن هر شاخص” برای انتخاب رئیس سازمان از جمله: که تجربه، دانش، مهارت و حتی ویژگی های شخصیتی تعیین و تایید می شود (این کار قبلا در محافل انجام شده است، اما توسط اطرافیان رها شده است. وزیر) و این شاخص ها باید شفاف و به صورت عمومی اعلام شود، پس از آن، تمامی داوطلبان خود نامزد یا سایر کاندیداها به صورت مستند با استفاده از این شاخص ها طبقه بندی و ارزیابی می شوند و افراد بر اساس امتیازاتشان رتبه بندی می شوند. از افراد کمی خواسته می شود که در یک روز کامل با حضور وزیر بهداشت، صاحبان نظر و مطالبه کنندگان، نمایندگان اتحادیه های صنفی، انجمن های دارویی، غذا و تجهیزات پزشکی، خبرنگاران حوزه سلامت و حتی لابی های سیاسی، تریبون خود را ارائه و اظهار نظر کنند. سوالات و نکات و نامزدها از برنامه های خود دفاع می کنند، سپس یک نفر از بین این افراد قاطعانه انتخاب و مورد حمایت وزیر قرار می گیرد.