الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، ضرورت ها و نتایج

یکی از اعضای مؤسسه فرهنگی الگوی پیشرفت اسلامی ایران گفت: یکی از اهداف اصلی مفهوم الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی، سازماندهی و استفاده از تمامی فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه برای رسیدن به هدف نهایی است. جمهوری اسلامی، یعنی رشد و تعالی انسان.» وضعیت امروز دنیاست.

مجموعه ای از نیازهای عمومی برای همه جوامع و مجموعه ای دیگر از نیازهای خاص در جمهوری اسلامی.

تفاوت ماهوی اهداف غایی و بینش جامعه اسلامی، نو بودن تجربه مردم سالاری دینی، الزام به استفاده از علم مدیریت شده و تجربه انسانی، ضرورت دوری از روزمرگی در مدیریت جامعه اسلامی، رسالت الگوسازی جمهوری اسلامی برای جوامع اسلامی، رسالت معرفی دین مبین اسلام به عنوان دین کامل در جوامع دیگر، لزوم طراحی و اجرای الگویی برای حفظ جامعه اسلامی در برابر روند جهانی شدن و لزوم طراحی و اجرای الگو. برای مقابله با تجاوزات فرهنگی

حالت اول: همه اقشار جامعه آمادگی پذیرش الگوی مطلوب را دارند.

وی در این یادداشت می نویسد:

به گزارش ای بی اس نیوز، حسن بنیانیان در یادداشتی به تشریح الگوی پیشرفت اسلامی ایران پرداخت.

همچنین طراحی الگوی پیشرفت اسلامی- ایرانی می تواند آثار و نتایج مثبتی داشته باشد که مهمترین آنها عبارتند از: تسریع روند پیشرفت همه جانبه و متوازن کشور، افزایش بازده سرمایه گذاری علمی و آموزشی، ایجاد. تعامل سازنده بین سه قطب نخبگان حوزه، دانشگاه و کادرهای پیشرو، جبران آثار منفی تفکیک علوم و تخصصی شدن فعالیت ها در جوامع در حال توسعه، کاهش آثار مخرب بی ثباتی مدیریت، تحقق نظام فکری. اصلاح تصمیمات موجود، افزایش کارایی و اثربخشی پروژه های تحقیقاتی، «کاهش مهاجرت استعدادهای برتر و تغییر مدیریت فرهنگی شرکت از دیدگاه حداقلی فرهنگی به دیدگاه فرهنگی جهانی».

بدیهی است که این آمادگی باعث تسهیل و تسریع در تحقق مدل خواهد شد.

بنابراین شناخت دقیق وضعیت فرهنگی کشور به ویژه از منظر روند تغییر روند اقشار تحصیلکرده و نخبه گرا و روند بینش و تغییر روند در سلسله مراتب مدیران جامعه یکی از مواردی است که پیش نیازهای قطعی فرآیند توسعه و اجرای پیشرفت اسلامی و ایرانی.

دستیابی به این الگو علاوه بر نیاز به تعامل سازمان یافته اندیشمندان در سیاست گذاری و نظریه پردازی در علوم مرتبط با مدیریت راهبردی جامعه، نیازمند تمهیداتی برای مشارکت اکثریت نخبگان علمی و اجرایی در سطوح مختلف اجتماعی از جمله است. متفکران دانشگاهی.” سمینارها و مدیران و کارشناسان دستگاه های اجرایی دولتی و کارشناسان بخش خصوصی، علاوه بر غنی سازی و الگوسازی، زمینه شکل گیری نوعی گفتمان دانش سازی و هماهنگی بین نظریه پردازان در سطح راهبردی با نیروهای مجری الگو را فراهم آورد. .