منابع مالی، دلیل تاخیر در انرژی های تجدیدپذیر / راهی برای توسعه

به گزارش ای بی اس نیوز، یاور عنانی در نشست خبری با بیان اینکه سالانه 5 درصد رشد مصرف برق در کشور داریم، گفت: در مدت 14 تا 15 سال مصرف برق کشور دو برابر می شود. : کمبود منابع گازی در کشور، بیشتر این میزان برق باید از انرژی های تجدیدپذیر تامین شود که تنها در بخش تولید حدود 50 تا 60 میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد.

وی گفت: با توجه به محدودیت منابع مالی کشور و میزان سرمایه گذاری های مورد نیاز، لازم است علاوه بر استفاده از منابع صندوق توسعه ملی، ابزارهای جدیدی برای تامین مالی پروژه ها تعریف شود که خوشبختانه اقدامات موثر و خوبی در این زمینه انجام شد. شود گفت: از جمله این موارد می توان به صدور ضمانت نامه های دولتی برای پروژه ها اشاره کرد که صدور این ضمانت نامه ها می تواند نقش مهمی در تامین منابع مالی سرمایه گذاران خارجی داشته باشد.

عنانی راه حل دیگری در این زمینه را استفاده از اوراق قرضه پیش فروش برق یا سوخت صرفه جویی شده در نیروگاه ها دانست و افزود: در این مدل سرمایه گذار در ازای بخشی از برق تولیدی خود را پیش فروش می کند یا در مصرف سوخت صرفه جویی می کند. . برای ارائه ضمانت، که به تامین مالی پروژه کمک می کند.

نائب رئیس هیئت مدیره انجمن انرژی های تجدیدپذیر ایران قوانین در دست بررسی در شورای اسلامی را کمک شایانی به بهبود وضعیت دانست و گفت: یکی از این قوانین در لایحه شورای توسعه هفتم آمده است. طرحی که طبق اصل 46 باید برای مصرف انرژی بهینه شود، شکل می‌گیرد که ایجاد این حساب گامی موثر برای ایجاد منابع مالی لازم به منظور پرداخت تعهدات دولت به سرمایه‌گذاران در حوزه بهینه‌سازی و انرژی‌های تجدیدپذیر است.

عنانی از قانون دیگری، طرح تامین مالی و جهش تولید خبر داد و گفت: بر اساس این طرح، دولت مجاز است به سرمایه گذاران بخش خصوصی ضمانت دولت و همچنین سوخت صرفه جویی شده مرتبط با طرح های ماده 12 قانون اساسی را ارائه کند. قانون در مورد رفع موانع تولید برای پیش خرید، همچنین در این طرح پیش بینی می شود که دامنه و دامنه اسناد قابل قبول دولت و بانک ها افزایش یابد و مواردی مانند قرارداد فروش، محل پروژه و ماشین آلات، نیازمندی های دولت، علامت تجاری و غیره را شامل شود. تصویب این قوانین و مهمتر از آن اجرای صحیح آنها می تواند کمک زیادی به توسعه بخش انرژی های تجدیدپذیر کند.

وی با اشاره به اینکه راهبردهای دولت سیزدهم برای توسعه انرژی های تجدیدپذیر بر دو روش استوار است، خاطرنشان کرد: یکی استفاده از ظرفیت های سوخت صرفه جویی شده در چارچوب ماده 12 قانون رفع موانع تولید یا ماده 61 قانون اصلاح الگوی مصرف انرژی و دیگری از ظرفیت های صنایع انرژی بر استفاده می کند.

نایب رئیس هیئت مدیره انجمن انرژی های تجدیدپذیر ایران افزود: روش اول بر اساس تحویل سوخت ذخیره شده (استفاده نشده) به نیروگاه های تجدیدپذیر است. به این معنی که میزان سوخت مصرفی نیروگاه های حرارتی به ازای هر کیلووات ساعت تولید برق محاسبه می شود و این میزان سوخت به عنوان صرفه جویی برای نیروگاه های تجدیدپذیر در اختیار آنها قرار می گیرد. در روش دوم، صنایع پرمصرف انرژی (بدون قطع برق در ساعات اوج مصرف) یا اجباری (ماده 16 قانون جهش تولید دانش بنیان: صنایع بیش از یک مگاوات موظف به مصرف یک درصد از برق خود هستند) می باشد. در سال اول و 5 درصد در 5 سال (تولید از انرژی های تجدیدپذیر) نیروگاه تجدیدپذیر بسازید.

عنانی وابستگی روش‌های مبتنی بر صرفه‌جویی سوخت به بودجه‌های سالانه را که پرداخت تعهدات دولت را در معرض خطر قرار می‌دهد و صنایع را در حوزه‌ای که تخصص اصلی آن‌ها نیست درگیر می‌کند را می‌توان از نقاط ضعف این راهکارها دانست و گفت: استراتژی برای توسعه انرژی های تجدیدپذیر این است که برای سرمایه گذاران سوخت ذخیره شده یا معادل نقدی آن فراهم شود.

وی گفت: مشکلی که در این زمینه وجود دارد این است که طبق تبصره 14 قوانین بودجه کشور، تمامی درآمدهای حاصل از فروش گاز و فرآورده های نفتی به حساب سازمان هدفمندسازی یارانه ها واریز می شود و پس از پرداخت یارانه ها. مبلغ ترازنامه در اختیار سرمایه گذاران طرح های تجدیدپذیر قرار می گیرد، وی گفت: در عمل و با توجه به محدودیت بودجه تبصره 14 بخش زیادی بابت یارانه پرداخت می شود و بنابراین منابع کافی برای تخصیص وجود ندارد. به سرمایه گذاران و پاداش تولیدکنندگان برق تجدیدپذیر.

نایب رئیس هیئت مدیره انجمن انرژی های تجدیدپذیر ایران علت عدم تمایل به سرمایه گذاری در دو بخش را عدم پرداخت هزینه تولیدکنندگان برق و کمبود منابع برای تامین مالی پروژه ها دانست و گفت: راهکارهای متعددی وجود دارد. برای توسعه انرژی های تجدید پذیر ابتدا مشکل عدم پرداخت را حل کنید. به دلیل شرایطی است که باید سازوکار بودجه و به ویژه تبصره 14 تغییر کرد. این بدان معناست که سوخت صرفه جویی شده به لطف نیروگاه های تجدیدپذیر نباید در معرض گردش هدفمند قرار گیرد. در این راستا گام های اولیه مانند ایجاد حساب بهینه سازی برداشته شده است. اما هنوز راه زیادی برای حل این مشکل وجود دارد.

انتهای پیام